Poezja naszych dni to zbiór wierszy opublikowanych przez Wydawnictwo Borgis w ramach projektu, którego celem było stworzenie antologii poezji współczesnej podejmującej tematy bliskie człowiekowi XXI wieku.
W książce znalazło się 221 utworów 45 poetów są to teksty zarówno debiutantów, jak i pisarzy mogących pochwalić się sporym dorobkiem literackim. Autorzy reprezentują różne pokolenia, wykonują różne zawody, pochodzą z różnych
zakątków Polski, więc spojrzenie każdego z nich na otaczającą nas rzeczywistość jest inne i niepowtarzalne. Różnorodna jest również tematyka wierszy mówią one o miłości i rozmaitych jej obliczach, opiewają piękno natury, ale też pokazują kruchość naszej egzystencji. Wiele z nich nawiązuje do chyba największego utrapienia
ludzkości w roku 2020 pandemii i związanych z nią ograniczeń wymuszających zmiany w zachowaniu i relacjach międzyludzkich.
Pomimo swej odmienności wszystkie teksty opublikowane w antologii Poezja naszych dni (t. 1) składają się na portret świata, w którym żyjemy, gdzie problemy codzienności są równie ważne jak ponadczasowe uczucia i wartości.

Poezja naszych dni to zbiór wierszy opublikowanych przez Wydawnictwo Borgis w ramach projektu, którego celem było stworzenie antologii poezji współczesnej podejmującej tematy bliskie człowiekowi XXI wieku.

W książce znalazło się 165 utworów 34 poetów – są to teksty zarówno debiutantów, jak i pisarzy mogących pochwalić się sporym dorobkiem literackim. Autorzy reprezentują różne pokolenia, wykonują różne zawody, pochodzą z różnych zakątków Polski, więc spojrzenie każdego z nich na otaczającą nas rzeczywistość jest inne i niepowtarzalne. Różnorodna jest również tematyka wierszy – mówią one o miłości i rozmaitych jej obliczach, opiewają piękno natury, ale też pokazują kruchość naszej egzystencji. Kilka z nich nawiązuje do życia w cieniu pandemii koronawirusa oraz szukania swego miejsca w postpandemicznej rzeczywistości.

Pomimo swej odmienności wszystkie teksty opublikowane w drugim tomie antologii Poezja naszych dni składają się na portret świata, w którym żyjemy, gdzie problemy codzienności są równie ważne jak ponadczasowe uczucia i wartości.

Poezja naszych dni to zbiór wierszy opublikowanych przez Wydawnictwo Borgis w ramach projektu, którego celem było stworzenie antologii poezji współczesnej podejmującej tematy bliskie człowiekowi XXI wieku.

W książce znalazło się 169 utworów 43 poetów – są to teksty zarówno debiutantów, jak i pisarzy mogących pochwalić się sporym dorobkiem literackim. Autorzy reprezentują różne pokolenia, wykonują różne zawody, pochodzą z różnych zakątków Polski, więc spojrzenie każdego z nich na otaczającą nas rzeczywistość jest inne i niepowtarzalne. Różnorodna jest również tematyka wierszy – mówią one o miłości i rozmaitych jej obliczach, opiewają piękno natury, ale też pokazują kruchość naszej egzystencji. Kilka z nich nawiązuje do życia w cieniu pandemii koronawirusa oraz szukania swego miejsca w postpandemicznej rzeczywistości.

Pomimo swej odmienności wszystkie teksty opublikowane w trzecim tomie antologii Poezja naszych dni składają się na portret świata, w którym żyjemy, gdzie problemy codzienności są równie ważne jak ponadczasowe uczucia i wartości.

Poezja naszych dni to zbiór wierszy opublikowanych przez Wydawnictwo Borgis w ramach projektu, którego celem było stworzenie antologii poezji współczesnej podejmującej tematy bliskie człowiekowi XXI wieku.

W książce znalazło się 90 utworów 24 poetów – są to teksty zarówno debiutantów, jak i pisarzy mogących pochwalić się sporym dorobkiem literackim. Autorzy reprezentują różne pokolenia, wykonują różne zawody, pochodzą z różnych zakątków Polski, więc spojrzenie każdego z nich na otaczającą nas rzeczywistość jest inne i niepowtarzalne. Różnorodna jest również tematyka wierszy – mówią one o miłości i rozmaitych jej obliczach, opiewają piękno natury, ale też pokazują kruchość naszej egzystencji. Kilka z nich nawiązuje do największego dramatu ostatnich miesięcy – wojny, która wybuchła 24 lutego 2022 roku na Ukrainie, a także do kondycji współczesnego człowieka, któremu przyszło żyć w tak niestabilnych czasach.

Pomimo swej odmienności wszystkie teksty opublikowane w czwartym tomie antologii Poezja naszych dni składają się na portret świata, w którym żyjemy, gdzie problemy codzienności są równie ważne jak ponadczasowe uczucia i wartości.

Poezja naszych dni to zbiór wierszy opublikowanych przez Wydawnictwo Borgis w ramach projektu, którego celem było stworzenie antologii poezji współczesnej podejmującej tematy bliskie człowiekowi XXI wieku.

W książce znalazło się 210 utworów 55 poetów – są to teksty zarówno debiutantów, jak i pisarzy mogących pochwalić się sporym dorobkiem literackim. Autorzy reprezentują różne pokolenia, wykonują różne zawody, pochodzą z różnych zakątków Polski, zatem spojrzenie każdego z nich na otaczającą nas rzeczywistość jest inne i niepowtarzalne. Różnorodna jest również tematyka wierszy – mówią one o miłości i rozmaitych jej obliczach, opiewają piękno natury, ale też pokazują kruchość naszej egzystencji. Kilka z nich nawiązuje także do kondycji współczesnego człowieka, któremu przyszło żyć w dzisiejszych niestabilnych czasach – w cieniu niedawnej epidemii koronawirusa i w obliczu wciąż toczącej się wojny w Ukrainie.

Pomimo swej odmienności wszystkie teksty opublikowane w piątym tomie antologii „Poezja naszych dni” składają się na portret świata, w którym żyjemy, gdzie problemy codzienności są równie ważne jak ponadczasowe uczucia i wartości.

Kim jest Fabian Kobiałka? Autorem? Bohaterem? A może jednym i drugim?

Jeśli jest Autorem tej książki, to ma ponadnaturalny talent do pisania, co w przyszłości zapewne zaowocuje wielkim uznaniem i jeszcze większą popularnością.

Jeśli jest Bohaterem tej historii, to dzięki jego ponadnaturalnym zdolnościom możemy czuć się bezpieczni, obroni nas bowiem przed wilkołakami, smokami i innymi niebezpiecznymi istotami.

Jeśli natomiast jest i Autorem, i Bohaterem tej powieści, to nie pozostaje nam nic innego, jak zagłębić się w jego ponadnaturalną historię, która wciągnie nas swoją wartką akcją i opisami niesamowitych zdarzeń, jakie przytrafiły się dwóm odważnym nastolatkom.

Fabian i Konrad to dwóch młodych chłopaków, których dotychczasowe, stosunkowo zwyczajne życie diametralnie się zmienia, gdy po jednej ze swoich wypraw odkrywają ponadnaturalne zdolności drzemiące w Fabianie. Co więcej, okazuje się, że młodzieniec musi zmierzyć się ze stadem niebezpiecznych istot, którym przewodzi „alfa”. Czy uda mu się opanować niezwykłe umiejętności, pokonać wrogów i pozostać przy tym... człowiekiem? Tego dowiemy się z powieści „Ponadnaturalne” autorstwa bardzo młodego, ale i bardzo utalentowanego pisarza – Fabiana Kobiałki.

To życie tworzy szkielet, a ja ubieram go w historię. Lubię ludzi, obserwuję ich, wysłuchuję, podobno pisaniem im pomagam. Stąd też pomysł na "Portrety" - 21 historii z życia wziętych. Portrety maluję w głowie od ponad dwóch lat. Moim pędzlem są słowa, płótnem blog, a inspiracją życie. To historie przeżyte, usłyszane, zobaczone. Każdy mógł ich doświadczyć, a może właśnie je przeżywa lub za chwilę odczuje na własnej skórze. To PORTRETY kobiet, mężczyzn, dzieci. To miłość, nienawiść, zazdrość, współczucie, smutek, radość, szczęście, porażka, odwaga i strach. Z takich emocji utkane jest przecież życie, dlatego nasze portrety mogą być niepokojące, intrygujące, piękne lub brzydkie. Ale nigdy mdłe.

W świecie kontrolowanym przez wulkaniczne twierdze, ze wszech stron otoczonym pustynią, której nie da się przekroczyć nawet na pokładzie łodzi latających na semipowietrze, Wieczne Imperium podbija nowe krainy w drodze ku dominacji. Daleko na północnej rubieży, na kontynencie zewnętrznym, w ukrytym pośród ośnieżonych turni klasztorze, bojowy mag Nidro kończy swoje szkolenie i na skutek dziwnego zrządzenia losu wyrusza w samotną podróż do stolicy cesarstwa, Tarnau, aby zgodnie ze zwyczajem terminować w armii. Po drodze jednak nie wszystko układa się po jego myśli. Nidro zostaje wciągnięty w wir nieprzewidzianych wydarzeń, które postawią cały jego plan na głowie i zamienią uporządkowaną podróż w fascynującą przygodę. Wszystko wskazuje na to, że nadchodzą nowe czasy, kiedy to zarówno Cesarstwo, jak i cała ludzkość stanie w obliczu poważnych przemian społecznych i polityczno-militarnych. „Posłaniec” to opowieść pełna humoru, nieoczekiwanych zwrotów akcji, epokowych odkryć, niebanalnej przyjaźni oraz bezwzględnej walki na śmierć i życie. Świat nigdy już nie będzie taki jak przedtem, to pewne, ale co wywoła dziejową burzę, ma się dopiero okazać.

Bojowy mag Nidro wyrusza na wyprawę do stolicy Imperium, aby zgodnie ze zwyczajem rozpocząć służbę w cesarskiej armii. Prosta przeprawa przez kontynent zaczyna się komplikować w chwili, gdy chłopak staje się świadkiem pogoni żołnierzy cesarskich za nieznanym zbiegiem. Młody mag postanawia interweniować i pomóc w schwytaniu uciekiniera. Ta jedna decyzja wciąga go w wir niespodziewanych zdarzeń.

„Posłaniec” to niezwykle porywająca historia, która trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej minuty. Humor, nieoczekiwane zwroty akcji, soczyste dialogi, wyraziści bohaterowie, bezwzględna walka na śmierć i życie – a wszystko to w genialnej interpretacji Filipa Kosiora. To książka, której trzeba posłuchać!

Lecznicze działanie miodu i innych produktów pszczelich znane jest od stuleci. Jak się okazało, słuszności wyrażenia "miód na serce" dowiodły także prace naukowców. Badania autorów książki wskazują na wysoką skuteczność miodu w leczeniu chorób kardiologicznych. Nadciśnienie tętnicze, niewydolność serca, miażdżyca tętnic, choroba niedokrwienna serca i wiele innych - do leczenia tych dolegliwości z powodzeniem wykorzystuje się miód, propolis, pyłek kwiatowy, pierzgę, mleczko pszczele oraz jad pszczeli. Poza metodami leczenia, które oferuje konwencjonalna medycyna, warto zwrócić się ku naturze i spróbować apiterapii, która opiera się na leczeniu za pomocą produktów pszczelich. Z książką powinny się zapoznać nie tylko osoby, które borykają się z chorobami serca i układu krążenia, ponieważ składniki zawarte w produktach pszczelich są kluczem do zdrowia oraz prawidłowego funkcjonowania całego organizmu.

W leczeniu części chorób znane współczesnej medycynie formy terapii okazują się niekiedy nieskuteczne i niekorzystne dla zdrowia.

W swojej autobiograficznej powieści "Próbowałam ich polubić", Pani Anna dzieli się z Czytelnikiem swoimi emigranckimi przeżyciami. Opowiada o ciężkich początkach, kiedy to jako nielegalna imigrantka była traktowana jako gorszy gatunek człowieka, jak również o sukcesach, gdy na obczyźnie udało jej się spełnić swe marzenia i osiągnąć wysoką pozycję społeczną i zawodową.

Wyśmienity, bo serwuje nam ? jak na tacy ? bogaty wybór ludzkich uczuć. Okraszony solą morską, bo rozbicie statku, od którego cała historia się rozpoczyna, pozostawia swój posmak w losach niemal wszystkich bohaterów.

Magia, tajemnica, wędrówka dusz, nawiązania do obyczajów środkowej Europy, a przede wszystkim niezwykły klimat, który sprawia, że niektóre sceny wywołują ciarki na plecach.

Rok 1575, młoda kobieta budzi się w nieznanym sobie miejscu, ciasnym, zimnym i przeraźliwie ciemnym. Próbuje się podnieść, wyprostować ręce, zgiąć kolana – nic z tego. Powoli dociera do niej świadomość, gdzie jest. W trumnie! Szamocze się, szarpie, wrzeszczy, ile sił, aż w końcu jej krzyk milknie na zawsze. Ale czy na pewno? Niektóre słowa mają moc tak niespotykaną, że ich pokłosie niesie się przez wieki. Te zbierać będą krwawe żniwo, aż dotrą do współczesnej Anglii, by swoim echem roztrzaskać w drobny mak życie pewnego śledczego.

Przysionek wieczności Łukasza Matysiaka to doskonale napisana powieść grozy, przypominająca swoim klimatem najlepsze książki Stephena Kinga. Istotą tej historii jest ciągłość między wydarzeniami sprzed 500 lat i współczesnością. Znajdziemy w niej fascynujących bohaterów, wątki okultystyczne, niesztampowy język i wartkie dialogi.

Notka o Autorze

Łukasz Matysiak ‒ ur. w 1984 roku we Wrocławiu, fan horrorów, thrillerów i powieści kryminalnych, wzorujący się na takich pisarzach, jak Masterton, Darda czy Chmielarz. Uwielbia zabawę formą. Swoistą radość odnajduje w tworzeniu powieści grozy, które dają możliwość kreowania sytuacji niemożliwych w realnym życiu. Przygodę z pisaniem rozpoczął od poezji, obecnie skupia się na tworzeniu krótkich form ‒ jedną z nich można przeczytać w zbiorze opowiadań Wydawnictwa Borgis pt. Opowieści naszych dni. Tom 1. Prywatnie ojciec małego rozbrykanego chłopca i opiekun jeszcze bardziej szalonego owczarka niemieckiego. Mieszka wraz z partnerką w Jelczu-Laskowicach, niewielkiej miejscowości pod Wrocławiem.

Jaki powinien być idealny Przywódca i jakie powinien posiadać cechy? Czy jest to wybraniec, czy też każdy z nas może nim być? A może w ogóle nie potrzebujemy przywódcy, gdyż dzisiaj wszystko jest w naszych rękach – nas, obywateli?

Przywódca idealny to bajka filozoficzna dla dorosłych, która w alegoryczny sposób ukazuje rozterki obywateli, niebezpieczeństwo konfliktu wartości oraz okoliczności, w jakich rodzą się przywódcy. Uczniowie, chuligani i nauczyciele – personifikacje te symbolizują grupy społeczne, które ze sobą wciąż rywalizują i popadają w konflikty, zamiast współpracować dla wspólnego dobra. Natomiast próby narzucenia wyłącznie własnych poglądów i wartości doprowadzają do rewolucji, które zwykle kończą się tragicznie.

Celem książki jest wciągnięcie Czytelnika w świat bajki i skłonienie go do refleksji, tak by uświadomił sobie, że wojna nigdy nie jest dobrym rozwiązaniem, a narzucony Przywódca nigdy nie zdobędzie aprobaty narodu.

„Jestem dzieckiem Boga. Jego cząstka, pierwiastek jest we mnie i jest moim początkiem. Jestem sprawcą, bo on tak chce. On chce, bym był szczęśliwy. Mam wpływ na to, co myślę. Moje myśli kształtują moją rzeczywistość.”

Powyższy fragment Przywyknąć do dobrego autorstwa Radosława Chałubińskiego niemal doskonale oddaje nowe spojrzenie na świat i na życie, które proponuje nam Autor w swoim poradniku. Podejście to ma nam pomóc w przeanalizowaniu swoich nawyków, dostrzeżeniu wewnętrznych ograniczeń i odkryciu swojego prawdziwego ja, bowiem w końcu, jak pisze Chałubiński:

„Jesteś wystarczająco dobry. Jesteś dokładnie taki, jak o sobie myślisz i inni też są tacy, jak o sobie myślą. Pozwól sobie i innym być sobą. Masz wybór, jak o sobie myślisz.”

Masz też wybór czy przeczytać tę książkę, czy też nie… Niewątpliwie jednak zapoznanie się z jej treścią może wzbogacić nasze spojrzenie na świat.

Pustoludzie – mnogi absolut, bóg, nieskończoność, chory człowiek, zamknięta w niezwykłym umyśle cała nauka, sztuka i historia świata – poszukują nowej tożsamości. Prostoty, nierozumienia, liczby pojedynczej. Człowieczeństwa. Pacjent oczekujący na zabieg w szpitalnym pokoju analizuje Ludzkość, zamalowuje pustkę rzeczywistości nieistniejącymi barwami i przeżywa Przemianę w Prawdziwego Człowieka. Sylurski (albo ordowicki?) trylobit w jego nerce ma własne zmartwienia – ludzka część jego nosiciela postanowiła go unicestwić, żeby ból uczynić zalążkiem nowej osobowości.

„Pustoludzie” to pełna humoru historia poszukiwania miejsca w świecie pełnym hipokryzji poprzez uparte zderzanie wewnętrznej wrażliwości z piętrowymi absurdami szpitalnej rzeczywistości, kolizję wiedzy z emocjami w próbie pójścia przez życie ścieżką inną niż wszystkie znane wcześniej.

A tymczasem stary rok pali papierosa na skraju olchowego lasu; za nim rzeka, a przed nim spowity pomarańczowym oparem Wrocław.

Zbrodnie? Tragiczny, nieszczęśliwy wypadek? Czy ktoś znowu będzie musiał zginąć? Czy człowiek tak łatwo potrafi się zmienić? Co takiego sprawia, że niektórzy ludzie są w stanie z zimną krwią odebrać innym życie?

„Ratunku” to brawurowa, poruszająca, zaskakująca licznymi zwrotami akcji i nieoczekiwanym rozwiązaniem trzecia odsłona wielorodzinnej sagi „Grabarz”, w której aż roi się od pytań i niedomówień.

Autorka po raz kolejny wystawia swoich bohaterów na próbę, zdradzając czytelnikom skrzętnie skrywane sekrety oraz pokazując wstrząsający obraz destrukcyjnej siły miłości. Życie głównych bohaterów zaczyna się walić jak domek z kart. Dawne tajemnice i dobrze ukryta zazdrość wychodzą na światło dzienne. Zaczyna się wyścig z czasem. Rosnące między Kingą a Januszem napięcie sprawi, że przyjdzie im się zmierzyć z decyzjami gorszymi niż najstraszliwszy koszmar.

Czy miłość zwycięży i tym razem też to przetrwają? Jak skończy się ta mroczna historia?

Rodzina Karoliny Dietrich to kontynuacja świetnie przyjętej wielorodzinnej sagi „Grabarz” – skomplikowanej, wielowątkowej historii polskich rodzin poszukujących swojej drogi do szczęścia

Autorka ponownie zabiera nas do mrocznego Gniezna. Wartka akcja sprawia, że z niecierpliwością czekamy na to, co wydarzy się na kolejnej stronie. Poznajemy dalsze losy Kingi, młodej kosmetyczki, i Janusza, osobliwego grabarza, których związek szybko nakręca spiralę śmiertelnych konsekwencji… Bohaterowie po raz kolejny muszą zmierzyć się ze swoimi demonami. Zagubieni w sieci kłamstw, zatracają siebie, rezygnując ze swoich marzeń i zapominając o tym, co naprawdę jest dla nich najważniejsze.

Czy warto walczyć o sławę, pieniądze i seks? Czy warto, w imię zachowania rodzinnego status quo, odbierać komuś prawo do wolności i wyrażania siebie? Z jakim niebezpieczeństwem tym razem będą musieli zmierzyć się bohaterowie? Kto jeszcze będzie musiał zginąć, aby prawda nie wyszła na jaw?

„Rodzina” to niezwykle wciągająca powieść, w której budowane przez autorkę napięcie trzyma czytelnika aż do punktu kulminacyjnego – równie przerażającego, co wiarygodnego. To jedna z tych historii, od której nie będziesz w stanie się oderwać.

Opowiadania zawarte w książce powstały dzięki niczym nieskrępowanej literackiej wyobraźni autora. Podczas lektury czujemy się zamknięci w świecie, w którym wszystko jest możliwe; w którym to, co znane i oswojone, może okazać się śmiertelnie niebezpieczne, wrogie. Bohaterowie poruszają się w onirycznej, wypełnionej strzępami snów rzeczywistości.
Na kartach książki spotykamy między innymi mężczyznę oskarżonego o wyimaginowane przestępstwo, bohatera balansującego na granicy jawy i przerażającego koszmaru, uczestników okrutnej zabawy, w której ważyć się będą ludzkie losy, oraz małżeństwo uczestniczące w perwersyjnej terapii.
Wszyscy próbują odnaleźć siebie, odzyskać utraconą wolność lub znaleźć kogoś, komu będą mogli zaufać. Książkę rozpoczynają i kończą drabble opowiadania liczące dokładnie sto słów. We wszystkich historiach autorowi udało się w sposób niezwykle sugestywny opisać piekło człowieka poddanego absurdom współczesnego świata. I mimo że jesteśmy porażeni niemocą stworzonych przez autora postaci, chcemy im towarzyszyć, gdyż dostrzegamy w ich losach nasze osobiste doświadczenia.